ANADOLU'DA BİR HAFTA SONU

BEYPAZARI'NDAKİ KONAĞIM

Sevgili okurlarım ,sizlere 200 sene önce yaşadığım  konağı takdim ediyorum.

Çok ilginizi çekeceğini düşündüğüm bu konakta

İlk olarak tabiki hobi odamdan başlıyorum anlatmaya...

 Dikiş nakış işlerimi bu odada, bu makine ile yapardım.

Yaptığım işleri tüm Andolu'ya pazarlar , ak akçeler kazanırdım.

Sırf dikiş dikmekle kalmaz 

ıhlamur ağacından yapılmış baskı kalıplarımla , örtülere 

 türlü türlü desenler  uygulardım..

Çocukları oyalamak için her akşam Hacıvat Karagöz oynatırdık ,

konağın bir köşesinde...

Ehh ozamanlar ne televizyon var ne internet .

Bunu da yapmasak konak başımıza göçecek

Düzenli ,tertipli mutfağım:

Gördüğünüz gibi her şey yerli yerinde,kaplarım kacaklarım ışıl ışıl.

                                      Banyo önü:  Tüm dekorasyonu ile bizzat ilgilendim

Kazandığımız ak akçeleri oturup kendimiz  yemezdik.

Konaktaki bu ocakta  kazan kazan yemek pişerdi,

pişenlerdende  fakire fukaraya dağıtrdık.

İhtiyaç sahipleri  mahçup olmasın diye  şöyle bir döner dolap yaptırmıştık.

İnsanlar gelip kapıyı tıklar, kaplarını bırakır, mutfak tarafında doldurulan

kap ,döner dolap sayesinde  sahibine dolu olarak verilirdi.

Kimse kimseyi görmezdi.İşte böyle düşünceli ve  

alçakgönüllüydük biz.

Ahh pek bi gençtik o zamanlar , ne  güzel günlerdi....

...........................................................................................

Beypazarı gezimizdeki en çok etkilendiğim YAŞAYAN MÜZE'yi

sizlere yaşayarak anlatmak istedim.Yukarıda rollerini çaldığım

 tiftik tüccarı olan Ali Bey  ve eşi Fatma Hanıma ait olan bu konak ; 

Yaşayan Müze adı altında sergileniyor.İçerisinde Beypazarı 'nın 

kültürü ve geçmişi ile birlikte.

.........................................................................................

Evet arkadaşlar bu hafta  aniden  verdiğimiz bir kararla

 Beypazarı'nda bulduk kendimizi.

6 saat süren yolculuktan sonra  çocuklarında verdiği yorgunlukla 

 yerleştiğimiz otelde hemen istirahata geçtik .

Ertesi günü ise sabah erkenden yollara düştük..

Annem ve babamın da bize eşlik ettiği gezide ,

daha ilk adımlarımızda anlamıştık buradan  ne çok keyif

 alacağımızı...Öyle de oldu zaten.Çok beğendik çok etkilendik.

Ama bunu size nasıl  aktaracağımı  nereden başlacağımı bilemedim.

 Yazmaya başlar başlamaz  sizleri  müzeye  sokuşumda bu yüzden oldu  .

Bu altta  gördüğünüz müze ise Mihrimah Sultan ve Rüstem Paşa  tarafından 

yaptırılmış.O devirdeki hamam kültürünü anlatıyor.

800 senelik Sultan Alaaddin Camii si

 Aşağıdaki resim ise    pansiyon olarak işletilen bir konak.

Günümüz şartlarına uygun ve kendi doğal yapısı 

 bozulmadan restore edilmiş ve tertemiz....

Gözüme ilişen  bazı  güzellikler

Beypazarı denilince alışverişsiz olur mu

  Hevesle aldğım toprak kaplarım.

Ne heves ki eve gelesiye iki yumurtayı kırıp sürüverdim fırına

                                  Missss...

Gelelim en sevdiğim bölüme:

Şunların güzelliklerine bir bakın.Tüm Beypazarı  bunlarla dolu,

O kadar cezbedici ki almalara doyamadım.Sarımsağı bile dilim dilim yapıp kurutmuşlar..

( Şu açık renk olan.Diğerleri ise ,domates kurusu, sebze kurusu  dut kurusu, narçiçeği kurusu.

ehh bu kadar kuru olunca  yaptıkları  gevreğe de KURU adını vermişler  demek -sol üs küşedeki- )

Hemen eve dönüp  bunlarla yemek yapasım geldi inanın..

Tabi bunların güler yüzlü,sempatik satıcılarını yazmadan geçemeyeceğim.

Ne kadar güzel esnaflar bir görseniz.Ne ilgilerini eksik ediyorlar,ne de fazla sıkıyorlar.

Fiyatlar da oldukça cazip olunca  hal aşağıdaki gibi oluyor:)

Bu da tezgahda ki görüntüleri

Beypazarı bir sayfa yazı birkaçfotoğraf ile anlatılacak bir yer değil kesinlikle.

Bir gün fırsatını bulduğunuzda mutlaka gidin derim ben.

Ayrıca Beypazarı görsellerine incelerken rastladığım Ne Desem Beğenirsin de 

sevgili Bahar'ın  hazırladığı  burada o güzelim gezi yazısını mutlaka okuyun.